Dna Eşlenmesi

M. Meselson ve F. Stahl DNA'nın yarı korunumlu olarak eşlendiğini 1958 yılında düzenledikleri bir deney ile göstermişlerdir. Bu deney bir bağırsak bakterisinde azotun 14 ve 15. İzotopları kullanarak yapılmıştır. Deneyde kullanılmış olan azot DNA 'nın yapısındaki organik bazların sentezi için gereklidir. Araştırıcılar önce bakterileri ağır azot N15 izotopu içeren bir besi ortamında birkaç nesil üretmişlerdir. Böylelikle bakteri DNA 'larının bütün nükleotit bazlarına 15 izotoplu azotların katılması sağlanmıştır. Daha sonra bu bakterilerden çıkarılan DNA santri füjleme tekniği ile döndürülmüş ve tüp içinde belirli bir bant oluşturmuştur. Araştırıcılar daha sonra bakterileri normal azot N14 izotopu içeren besi ortamında yetiştirmişler ve bu bakteriden çıkmış DNA 'da santri füjleyerek tüp içindeki bant seviyesini böylelikle tespit etmişlerdir. Bu iki DNA karışımı santri füjlendiğinde ağır olan DNA tüpün tabanına yakın bir bant oluşturken normal DNA 'nın meydana getirdiği bant onun üzerinde yer almaktadır.

Meselson ve Stahl, yukarıda belirtilen hazırlık aşamalarını yaptıktan sonra ağır azotlu ortamda ürettikleri bakterileri normal azot içeren ortama alarak, bu ortamda bir kez bölünmeye bırakmışlardır. Bu bakterilerden elde edilen DNA santrifüj edildiğinde normal ve ağır DNA bantlarının arasında yeni bir ara bandın oluştuğu görülmüştür. Yeni bir bant oluşmasının nedeni ise şöyle açıklanabilir; DNA molekülünün ağır azot izotopu 15. Olan içerik iki nükleotit zinciri açılmış ve ortamdaki normal azot izotopu 14 içeren nükleotitler için bir kalıp görevi yapmıştır. Böylelikle kendini eşleşmiş olan DNA 'nın bir zinciri ağır azot izotopu diğeri ise normal azot izotopu içeren nüklootitlerden oluşmuştur. DNA'sının bir ipliği ağır diğeri normal azot içeren bakteri hücreleri, normal azot içeren ortamda bir kez daha bölünmeye bırakılmışlardır. Santifüjleme sonucunda normal DNA molekkülerine ait yeni bir bandın oluştuğu ve ara bandın kaybolmadığı görülmüş olmaktadır.

Bu deney sonuçlarından; her kuşakta DNA zincirlerinden birinin yanında tamamlayıcı ikinci zincirin oluştuğu ve bu oluşum için ortamda bulunan azottan yararlanılarak sentezlenen nükleotitlerin kullanıldığı anlaşılmaktadır. Bu da DNA molekülünün yarı konumlu bir mekanizma ile kendini eşleyebileceğini göstermektedir.